Əməkdar artist: "Ssenari yazanlar yox dərəcəsindədir... Gördüyünüz gündəyik" (MÜSAHİBƏ)

Azərbaycanın əməkdar artisti Anar Heybətovun Qaynarinfo-ya müsahibəsi

- Bəli, bir neçə ay əvvəl prezident İlham Əliyevin sərəncamı ilə teatr işçilərinin maaşlarında 50% artım oldu. Şükürlər olsun ki, əvvəlkinə baxanda bu artım mədəniyyət işçilərinə maddi baxımdan kömək oldu. İnşallah, gələcəkdə də artım olar. Bundan əlavə prezident mükafatları olur. Bir çox gənclərə də verildi. O cümlədən siyahı da mən də varam. Sadəcə bu il başqalarının da adı siyahıya daxil edildi. 

- Teatra yeni gəldiyim illərdə tamaşaçı qıtlığı vardı. Bizim oynadığımız tamaşalara 40-50 adam baxardı. Amma son illərdə teatra gələn insanların sayı, davamiyyəti artıb. Elə tamaşalarımız olur ki, boş yer olmur. Sevindirici haldır ki, artıq Bakıda teatra tamaşaçı marağı var. Düzdü, fikirlər, zövqlər müxtəlifdir, bəyəndikləri tamaşalar da olur, bəyənmədikləri də. Hər kəsin fikrinə hörmətlə yanaşıram. Amma əsas odur ki, teatra gəlirlər. 

- Fikrimcə, hər şey ilk növbədə ssenaridən asılıdı. Demək olar ki, bizdə ssenari yazanlar yox dərəcəsindədir. Varsa da, bir-iki nəfər. Yəni, gördüyünüz gündəyik. 

 

- O vaxtkı sənətkarlarımızdanmı yoxdu, ya necə... Hər dəfə bunu deyirəm, artıq özüm də yorulmuşam. Bizdə hər kəs öz işini görmür. Məsələn, film, serial  çəkilişində bir nəfər setdə 2-3 iş görür. Bu da maddiyyətlə bağlıdır. 3 adam gətirsələr, ayrı-ayrı pul verilməlidir. Bunlar isə 1 adama 3 iş gördürürlər. Nəticəsi isə belə olur. Ancaq tək pula görə də deyil. Ssenari də rol oynayır. Bizim yaxşı sənətkarlarımız var. Onlardan düzgün istifadə edib, maraqlı film çəksələr, düşünürəm ki, sırf aktyorların oyununda heç bir problem olmaz. Qaldı texniki tərəfi, ssenarisi, çəkilişi... Orda da gərək işi bilən adamlar olsun. Bilmirəm, bizdə var, sadəcə şərait yaratmırlar və yaxud yaradırlar, amma bunlar bacarmırlar. Ancaq nəticədə vəziyyət hələlik belədir. Çox istərdik ki, bu problem aradan qalxsın. Uşaq vaxtı türk filmlərinə baxanda, camaat ağlayardı, mən gülərdim. Amma son illər onlar nə qədər tarixi, maraqlı filmlər çəkiblər. Birdən-birə necə yolunu tapıb inkişaf edilər, bilmirəm. 

- Bizdə də elə filmlər var. "Nar bağı" filmi festivallarda iştirak etdi, mükafat da aldı. Xanım aktrisa da "ən yaxşı" adına layiq görüldü. Ancaq bunu mən, sən bilirik, hamı bilmir. Nədirsə bilinmir.

- Bilmirəm nədəndir. Bir neçə film var, amma demək olar ki, əksər tamaşaçı heç bilmir. Yəqin ki, gələcəkdə görərlər. Nə etmək lazım olduğunu deyə bilmirəm. Çünki artıq bir neçə şeyi ələkdən keçiriblər. Bəlkə belə edək, bəlkə elə edək və həmin o bəlkələrdən gəlib çıxmışıq bu vəziyyətə. 

- Yox. Çəkilərəm, ama təklif olmayıb. Bir dəfə "Dolu" filmində kiçik bir epizoda çəkilmişəm. Ancaq hansısa bədii filmdə böyük rolum olmayıb. 

- Aktyor üçün hərəsinin özünün ayrı-ayrılıqda ləzzəti var. Ancaq teatr filmdən daha maraqlıdıR. Gündəlik iş prosesi, məşqlər, axtarış, pərdə açılır, canlı ifa... Film belə deyil, bəzən hər hansısa dəyişikliklər olur. 

- Aralarında istedadı olan, xətrini istədiklərim var. Ancaq əksəriyyəti türk aktyorların yaşam tərzini, onların populyarlığını örnək götürüb, "mən də belə olacam" ab-havası ilə gəlirlər. Elə şey olmur. Əslində aktyor sənəti ilə məşğul olursansa, işini sevməlisən, ciddi məşğul olmalısan. Digər məsələlər sonra gəlməlidir. 

- 1995-ci ildə İncəsənət Universitetinə daxil olmuşam. 1999-cu ildə universiteti bitirdikdən sonra burada - Akademik Milli Dram Teatrında çalışıram. 

- Yox-yox. Heç vaxt. 

- Komediyada duyğuları çıxartmaq olmur. Oynamışam komediyada. Allah rəhmət eləsin Siyavuş Aslan və Firəzgiz xanımla bir yerdə "Varlı qadın" tamaşasında oynamışıq. Təsəvvür edin ki, o tamaşaya kassada bilet tapılmırdı. Zal 3-cü mərtəbəyə qədər dolu olurdu. Maraqlı komediya idi. 

Bütün rollarımda özümü yaxşı hiss edirəm. Aktyor üçün rol üzərində işləməkdən gözəl bir şey yoxdur. Sevirsən, oynayırsan tamaşanı, nə dərəcədə yaxşı alınır bilmirəm. Amma ən yaxşı proses tamaşaya qədər olan məşq prosesidi.

 

- İstəməzdim. Ağır, çətin peşədir. Qıraqdan asan görsənir. Artistilər də, deyib, gülüb, oynayırlar. Amma həyat yolu, o proses, nələrə döz, nəyisə de, nəyisə demə, ağır peşədir. Çox adama bu cür görünmür. Tamaşaçılarla yanaşı, bu sahədən olan adamlar da var ki, dırnaqarası baxırlar aktyorlara. 

- İkinci variant. Bəli, qurunun oduna yaş da yanır. Dirnaqarası olanlar tamaşaçını arxası ilə dartır, aldadır. Ancaq bizim yaxşı teatr, serial, film tamaşaçılarımız var ki, onlar ağı qaradan seçirlər. Adi tamaşaçı olur ki, söhbət zamanı başa düşürsən o da nəyisə hiss edir. Məsələn, bu aktyor, aktrisa lazım deyil, niyə bu burdadı deyə?!

- Üstələyib. Bədbəxtçiliyimiz budur. Əksəriyyət şou-biznes xəbəri ilə maraqlanır. Şou-biznesdə açıq-aşkar hər şeyi danışırlar. Kim nə etdi, kimdən ayrıldı, kiminlə ailə qurdu və s. Yəqin ki, tamaşaçılara da bir insan kimi maraqlıdır. Onlar da tamaşaçının damarını tutublar. Ancaq yenə də deyirəm ki, bizim çox yaxşı teatr, film tamaşaçılarımız var. Gəlib baxırlar, istər özümüzə, istər sosial şəbəkədə fikirlərini bildirirlər. İnşallah, onların sayı artar, azalmaz. Şou-biznes izləyiciləri də gələcəkdə haqq yoluna gələrılər (gülür)...