“Mübariz İbrahimovun şəhid olduğu postu alanda 7 saat döyüşdük” - “Rembo” ləqəbli qazi

"Qafqazinfo” döyüşlərdə iki dəfə ağır yaralanan, bir gözünü itirən və hazırda hərbi hospitalda müalicə alan 26 yaşlı qazimizlə telefonla söhbətləşib. 

Əslən Bərdə rayonunun Kolayır kəndindən olan Dursun Manafov müharibə başlanan gündən ön cəbhədədir. Murov, Mübariz İbrahimovun şəhid olduğu yüksəklik, Talış kəndi, Suqovuşan uğrunda döyüşlərdə iştirak edib. Cəbhə yoldaşları ilə bərabər həmin ətrafda ermənilərin qurduğu bütün postları düşməndən təmizləyib. Elə ilk dəfə oktyabrın 10-da Suqovuşanda gedən ağır döyüşlərin birində yaralanıb. Özü yaralı olsa da, şəhid və yaralıları döyüş zonasından çıxarıb. Cəmi 2 gün hospitalda yatan hərbçi israrla döyüşə qayıtmaq üçün icazə istəyib. Lakin növbəti dəfə aldığı yaralar yüngül olmayıb.

Qazimiz ən ağır döyüşünü belə xatırlayır: "Döyüş asan deyil, hamısı ağırdır. Amma ən çox döyüşdüyümüz döyüş 7 saat yarım Mübariz İbrahimovun şəhid olduğu postu alanda oldu. Ondan sonra da ağır döyüşlər oldu, Suqovuşanda qardaşlarım şəhid oldu. Bu, mənə ağır zərbə idi. 

Noyabrın 9-da növbəti döyüş əməliyyatını icra eləmək üçün hazırlaşırdıq. Mən də daxil olmaqla 5 kəşfiyyatçı qabaqda gedirdik, getdiyimiz yerdə düz ortamıza tank üçün olan "Kornet” raketini atdılar. Ən ağır yaralanan mən və bir də bir döyüşçü qardaşım oldu. Bir tərəfim salamat idi, əlimdən tutub ağır döyüş gedən ərazidən uzaqlaşdırdılar. Təxminən 2 saat yarım orada qan içində qaldım, oturub ölməyimi gözləyirdim. Amma sağ olsun yoldaşlarım gəlib kömək elədilər, məni oradan çıxardılar. Hərbi tibbi maşına qoyub xəstəxanaya apardılar. Ondan sonra nə oldu bilmədim. Özümə gələndə artıq əməliyyat olunmuşdum”. 

Hərbçimiz ikinci dəfə raket zərbəsindən başından ağır zədə alıb. Sol gözünü itirib, gicgah nahiyəsindən alın sümükləri qırılıb, sol qolu və sol döş qəfəsinin qabırğaları sınıb. Lakin bütün bunlar onu ruhdan salmayıb, mübarizə əzmini qırmayıb. Bu xüsusiyyət Dursun kimi oğulları düşmən ordusunun əsgərlərindən fərqləndirən əsas xüsusiyyətdir: "Düşmən ordusu ilə bizim ordunu heç müqayisə etmək olmaz. Onlar çox qorxaqdırlar, elə qaçırdılar ki... Onların xüsusi təyinatlısı belə bizim qabağımızda dura bilmirdi”.

Torpaqlarımızın işğal olunduğu 30 ilə yaxın müddətdə hər kəsin içində bir qisas hissi var idi, hər kəs torpaqlarımızın geri qayıtmasını istəyirdi. Qazi öz qisasını özünün almanın necə hiss olduğunu izah edir: "Qisasını özü almaq elə bir hissdir ki, hər düşmən hərbçisini məhv etdikcə 90-cı illərdə bizim başımıza gətirilənləri, Xocalı faciəsini yada salırıq. Düzdür, mən ondan sonra, 95-ci ildə doğulmuşam, amma bu bizim tariximizdir, onu unuda  bilmərik axı. Onların bizə yaşatdıqlarını biz artıqlaması ilə onlara yaşatmalıyıq. Artıqlamasıyla yaşatdıq da. Tək mən yox, mənim kimi döyüşçü yoldaşlarım onları məhv elədik”. 

Söhbət zamanı məlum olur ki, qəhrəman döyüşçümüz təxminən 20-25 nəfər erməni hərbçini məhv edib. "Rembo” ləqəbinin tarixçəsi də elə bununla bağlıdır: ""Rembo” ləqəbini Mübariz İbrahimovun şəhid olduğu postda qazanmışam. Mən pulomyotçuyam, düşməni pulemyotun qabağına verib qırdığıma görə hərbi hissə komandirim mənə bu ləqəbi verib”. 

Müharibənin ağır tərəfləri ilə yanaşı bir də qazancı olur. Qazimizə müharibə bunları öyrədib: "Müharibə bizə öyrətdi ki, heç bir qan, heç bir qisas yerdə qalmalı deyil. İndi daha rahatıq. Biz bu damğayla yaşaya bilməzdik. Onların bizə yaşatdıqlarını onlara yaşatdıqlarına görə fəxr edirik. Daha ürəyimiz rahatdır. Şəhid qardaşlarıma Allahdan rəhmət diləyirəm, qazi qardaşlarıma tez bir zamanda şəfa diləyirəm. Bu qələbə hamımızın nailiyyətidir. 26 ildir iki gözlə görürdüm. Bir gözümü Vətən uğrunda qurban vermişəm, bundan sonra bir gözlə baxaram. Bu, mənim üçün fəxrdir, təki Vətən sağ olsun!”