Ehtiyatda olan mayor Telman Orucovun Rakus.az saytında "İsa Sadıqovun vətənpərvər olması və savadlı hərbçiliyi çox şübhəlidir” adlı yazısı çap olunub. Yazıda kifayət qədər ciddi ittiham və fikirlər yer alır. Yazının aktuallığını nəzərə alaraq, olduğu kimi oxucuların mühakiməsinə təqdim edirik:

"Bəziləri deyir ki, İsa Sadıqov "ən savadlı hərbçidir, mərd və düzgün zabitdir”. Hətta o dərəcədə ki, öz ailəsini də Qazaxa gətirib ki, "geriyə yol yoxdur”.

Amma əslində isə İsa Sadıqov dar məqamda səngəri, əsgərlər, döyüş yoldaşlarını və Vətəni qoyub qaçanlardan biridir. O həmişə vəzifə düşgünü olub və ancaq öz rahatlığını düşünüb. Gəlin qısa olaraq onun "döyüş yolu”na nəzər yetirək.

Briqada komandiri vəzifəsində xidmət etmiş istefada olan polkovnik İsa Sadıqov birləşmə komandiri olduğu müddətdə hansı nailiyyətlər əldə edib? Ümumiyyətlə, Qazax rayonunda bir komandir kimi nə edib? Onun "qəhrəmanlıq” nümunələrindən birini yada salaq.

1993-cü ilin mart-aprel aylarında "Sərsəng” su anbarının müdafiəsi zamanı İsa Sadıqov 707 nömrəli briqadanın komandiri idi. Həmin dövrdə onu oraya müdafiəni möhkəmləndirmək məqsədilə göndərmişdilər. Ancaq ermənilər hücuma keçən kimi, o özü və rəhbərlik etdiyi şəxsi heyəti geri çəkilməyə, öz döyüş mövqelərini tərk etməyə başlayır. Bu zaman, İsa Sadıqov "öz briqadası” ilə 703 nömrəli briqadanın ön mövqeyində olmalı idi. Lakin, qoşunlarımıza kömək etmək əvəzinə, "daha vacib işlərinin olmasını” bəhanə edərək İsa Sadiqov döyüş meydanını tərk edərək arxaya- döyüşdən uzaqda yerləşən briqadanın qərargahına qaçır.

Digər bir məqamı nümunə göstərə bilərəm. Gəncə-Goranboy ərazisində Borsunlu kəndi var. 1993-cü ilin iyun ayında Bakı şəhərinə öz qoşununu yürüdən qiyamçı Surət Hüseynovun rəhbərlik etdiyi qüvvələrin qarşısını almaq məqsədilə bu kəndin yaxınlığında müdafiə təşkil edilmişdi. Müdafiənin ümumi rəhbərliyi polkovnik Rüfət Əmirova həvalə edilmişdir. Lakin, Əbülfəz Elçibəyə öz "sadiqliyini” göstərən İsa Sadıqovun fəaliyyətsizliyi ucbatından, Surət Hüseynov Qazaxdan Gəncəyə qədər maneəsiz, müqavimətsiz gəlib çıxır. Onun qarşısını kəsmək üçün cəbhədən qüvvələr çıxarılaraq bu əraziyə gətirilir. Nəticədə cəbhədə müdafiə zəifləyir və bu da müharibənin gedişinə mənfi təsir göstərir.

Ə.Elçibəy hakimiyyətdən gedəndən sonra, xalqın təkidi ilə ikinci dəfə hakimiyyətə Heydər Əliyev gəlir. İsa Sadıqov guya qiyamçıların silahsızlaşdırılması ilə məşğul olur, lakin elə onlar tərəfindən də həbs olunur və daha sonra "qaçır”.

OMON hadisələri zamanı 707 nömrəli motoatıcı briqadanın komandiri vəzifəsində olan İsa Sadıqov, OMON-a qarşı tədbir görmək komandasını heçə sayaraq onların Gürcüstana keçməsi üçün də lazımi şəraiti yaratmışdır. Hərbi and içən bir zabitin bu cür hərəkət etməsi xəyanətdən başqa bir şey deyildir.

1995-ci ildə baş vermiş OMON hadisələrindən sonra Artilleriya İdarəsinin Qərargah rəisi vəzifəsinə təklif edilməsinə baxmayaraq o Vətənin dar günündə Gürcüstana qaçmağa üstünlük verir. Maraqlısı isə odur ki, fərari əsgərləri utandırmaq üçün onları yığaraq Qazaxda "parad” təşkil edən bir şəxsin özü də fərarilik edir. Bundan sonra İsa Sadıqov siyasi arenaya atılmaq iddiası ilə Gürcüstanda deputat seçilmək üçün siyasi partiya yaradır. Gürcüstanda 2 il qaldıqdan sonra Bakıya qaytarılır və fərarilik etdiyi üçün 23 yanvar 1996 ildə 3 il müddətinə azadlıqdan məhrum edilir.

İsa Sadıqov onu tanıyanlar tərəfindən "savadsız, vəzifə və hakimiyyət hərisi, analitik düşünmə və təhlil aparmaq qabiliyyəti olmayan, maddi marağını üstün tutan, qorxaq, vətənini satan biridir. Hərbiçi olduğunu desə də hərbi xidmətə yox, daha çox siyasətə meyllidir. Külək vuran bayraq kimi, vəziyyət hara dəyişdisə, o istiqamətə əyilən” bir insan kimi xarakterizə edilir.

2014-cü ildə belə bir xəbər yayılır ki, guya polkovnik İsa Sadıqovun rəhbərliyi ilə Çeçenistan, Azərbaycan və dünyanın bir çox ölkələrindən könüllülər toplandığı "Qafqaz legionu” yaradılır. Bu legion Ukraynada Rusiya qoşunlarına qarşı mübarizə aparacaqdır. Belə şayiələr yaymaqla "öz ordusunu” qurmağa çalışan "lider”in hansı planlarının olduğunu isə təsəvvür etmək çətin deyil.

İ.Sadıqovun ümumi "həyat və yaradıcılığına” göz gəzdirəndə diqqət çəkən maraqlı nüanslar çoxdur. 24 iyun 1958-ci ildə Gürcüstanda anadan olub. 2001-ci ildən siyasi sığınacaq almağa nail olaraq Norveçdə yaşayır. Tiflisdəki məktəbi bitirəndən sonra Almaniyada (1979-1984 illər), Gəncədə (1984-1986 illər, onlardan 1985-1986 illər Xankəndində), Leninqrad şəhərinin hərbi akademiyasında (1986- 1989 illər), Çexoslovakiyada (1989-1991 illər), Qafqaz hərbi dairəsində (1991-1992 illər) xidmət edib. Daha sonra isə Azərbaycana gələrək Milli Ordu sıralarına daxil olub. Deməli, 1979-dən 1991-ci ilədək, yəni 12 il davam edən ümumi xidmətinin 7 ilini xarici ölkələrdə yaşayıb, 3 ilini isə akademiyada "oxuyub”. Bu da cəmi 10 il edir. Yerdə qalan 2 ilin 3 ayını çıxmaqla (məzuniyyət 45 gün illik), cəmi 1,5 il xidmət etmiş adam, polkovnik rütbəsi alıb, hələ də narazıdır? Bəs bu 2,5 ildə hərb sənətinin "dahiliyini” o harada öyrənib ki, Norveçdən Azərbaycanda gedən proseslərə diqqətlə nəzarət edir? Çünki Tiflisdə hərbi məktəbdə və akademiyada "təhsil” aldığı müddətdə də bir çox sərgüzəştlərlə doludur.

Dəfələrlə Azərbaycana qayıdacağını bəyan edən İ.Sadıqov artıq on ildən çoxdur ki, onun cızma qaralarını oxuyan və absurd fikirlərlə dolu videopaylaşmalarını izləyən lakin onu yaxından tanımayan insanları aldatmaqda davam edir.

Döyüşdən qaçan, fərarilik edən Sadıqovun Azərbaycana qayıtmağa nə cəsarəti çatar, nə də o ağalarının hesabına yaratdığı isti və rahat şəraiti tərk edər".