"Hanı, hanı, azadlıq hanı?" - Bu gün Pərviz Cəbrayılın doğum günüdür

Bu gün tanınmış yazıçı, şair Pərviz Cəbrayılın doğum günüdür.

O, 1971-ci il yanvarın 18-də Biləsuvar rayonunun İsmətli kəndində ziyalı ailəsində anadan olub. 1991-ci ildə Bakı Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsinə daxil olan Pərviz Cəbrayıl daha sonra müxtəlif mətbu orqanlarda çalışmağa başlayıb.

İlk kitabı "Öləngi” 2000-ci ildə nəşr olunub. Kitaba müəllifin hekayələri ("6 Kilkə”), esseləri, şeirləri, bir novellası ("İç-içə”) və 1996-cı ildə, 26 yaşında yazdığı "Öləngi” romanı daxil edilib. Elə həmin il keçirilən sorğuda "Öləngi” romanı "İlin hadisəsi” hesab olunub.

"Hər sabah yaşam” (Dəfnəli şeirlər) kitabı 2008-ci ildə işıq üzü görüb. Üçüncü kitabı – "Ən Yeni Ədəbiyyat” seriyasında nəşr olunan "Yad dildə” müəllifin cəmiyyətimizdə son 20 il ərzində baş verən hadisələrə bədii yanaşmasını əks etdirir. Roman haqda müxtəlif qəzet və saytlarda ayrı-ayrı baxışları əks etdirən çoxlu elmi-tənqidi, publisist yazılar dərc edilib. "Yad dildə” 2011-ci ilin "Nəsimi” kitab müsabiqəsində "İlin romanı” adını qazanıb. Daha sonra isə Azərbaycanın ən prestijli müsabiqəsi olan "Milli Kitab Müsabiqəsi”ndə (MKM) birinci yerin qalibi seçilməklə böyük rezonans doğurub.

Yazarın 2019-cu ildə nəşr olunan  "Məryəm surəsi" romanı da oxucuları tərəfindən maraqla qarşılanıb. Roman haqqında mətbuatda bir mox maraqlı rəylər dərc olunub. 

Pərviz Cəbrayıl hazırda Qaynarinfo saytının baş redaktoru vəzifəsində çalışır.

Bu gün doğum gününü qeyd edən şairi və oxucularını təbrik edir, bir neçə şeirini təqdim edirik.

Biz

tər-təmiz

dəmir yoluyuq birlikdə;

ölüncə qoşayıq,

dost-dosta,

qardaş-qardaşa,

baş-başayıq;

biz ömür-gün

yoldaşıyıq.

Sonuna qədər

ayrılmaq,

bir santim aralanmaq yox bizə.

Üstümüzdən

qatarlar keçər

ağır-ağır -

sərnişin qatarları -

çiçək kimi işıqlı,

yaraşıqlı,

şimşək kimi yeyin...

Üstümüzdən

qatarlar keçər

ağır-ağır -

neft qatarları -

içində işıq daşıyar,

çölündə qaranlıq -

fağır-fağır...

Sonuna qədər

ayrılmaq,

bir santim

aralanmaq yox bizə -

üstümüzdən

qatarlar keçər...

və qovuşmaq yox bizə - aramızda

qılınc kimi uzanıb gedən

qoşa ayrılıq...

Sahil parklarında

ağacların üzü

dənizə baxar.

Üzü dənizə bitən

Ağaçların

gəmiyə minib

dənizi dolaşmaqdan ötrü

ürəyi axar.

Öndə göy dəniz,

dənizdə -

göyərmiş özgürlük.

dənizin üzünə

yaxmac kimi çəkilmiş

neftin altında

boğulub

gəbərmiş özgürlük.

Arxada...

yasaqlanmış,

unudulmuş bir ada -

AZADLIQ meydanı.

Hanı,

hanı, azadlıq

hanı?

Hürr başı

Uçunar

bir - dənizə,

bir – dartınar

Meydana sarı...

Ama hanı?..

Ama hanı ağacların

üstü betonlanmış,

asfaltlanmış,

zəncirlənmiş ayaqları!

Can atar,

ayaqlar can atar

yer altdan

Meydana sarı.

Bir il də basdırdın getdi,

Bu gün çıxır ili, adam!

Sənə ömürlük iş düşür,

Ay illər qatili adam.

Gizlənqaç oynama Haqnan,

Nə böyüknən, nə uşaqnan,

İçin görünür uzaqdan,

Aynalı, şüşəli adam...

İtər, əriyər içində,

susar, kiriyər içində,

ölər çürüyər içində...

yenə də nəşəli adam.

Çatır ixtiyar yaşına,

çaşıb qalırsan işinə:

ağ tük çıxammır başına -

qat-qat, mərtəbəli adam.

Bu dünyası soyuq məzar,

"soyuq məzar”dan kim bezar?

Durub, bir də şeir yazar

məzardakı ölü adam?

Dəli adam... Dəli adam...